เปิดตำนาน “ทหารผี”

                 สวัสดีครับ หลายๆ คนคงไม่รู้ในสมัย สงครามเวียดนาม ผบ.ทหารเวียดนามเหนือได้ส่งใบปลิวเตือนทหารเวียดนามเหนือและฝ่ายพันธมิตรว่า “ถ้าหากปะทะกับกองกำลังที่ไม่ปรากฎฝ่ายให้พึงระลึกว่า”

1.ถ้าปะทะกับศัตรูที่ยิงต่อสู้กับเราแล้วหยุดยิงเป็นระยะๆ และมีปืนใหญ่ยิงสนับสนุนนั่นคือทหารอเมริกา

2.ถ้าปะทะกับศัตรูที่ยิงต่อสู้กับเราแล้วหมอบหรือคลานต่ำนั่นคือทหารเวียดนามใต้

3.ถ้าปะทะกับศัตรูที่ยิงต่อสู้กับเราแล้วอยู่กับที่ไม่เคลื่อนไหวนั่นคือทหารลาว

4.ถ้า ปะทะกับศัตรูที่ยิงต่อสู้กับเราแล้วไม่มีปืนใหญ่หรือนกยักษ์(เครื่องบิน)มาสนับสนุนไม่รู้จักหยุดยิง ไม่รู้จักหมอบ ไม่รู้จักคลาน  ไม่รู้จักถอย เอาแต่วิ่งใส่ บางรายยิงไม่ตาย บางรายยิงไม่เข้า จงระวังไว้นั่นคือ “ทหารไทย”

                 เมื่อวันที่ทหารไทยบุกเข้าศรีโสภณนั้น ทหารญวนกับโมร็อคโคต่างสาดกระสุนมาดุจห่าฝน แต่หาได้ระคายเคืองผิวทหารไทยอย่างไรไม่ ไม่ว่าจะยิงจะแทงฟันเชือด ปาด เด็ด ดึง ทหารไทยอย่างไรก็ไม่มีผู้ใดเลือดตกออกมาสักหยด ทหารต่างชาติเหล่านั้นไม่เคยเชื่อหรือรับรู้ในเรื่องวิชาอาคมเวทมนตร์คาถา ตอนนั้นรู้อย่างเดียวว่าทหารไทยฆ่าไม่ตาย หมดกำลังใจที่จะต่อสู้ยึดพื้นที่เอาไว้ได้ เพราะถูกฆ่าอยู่ฝ่ายเดียว เห็นไพร่พลล้มตายเกลื่อน จึงพากันทิ้งเมืองเอาตัวรอด “จึงได้ถูกขนานนามทหารไทยว่า ทหารผี”

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นจากอนุภาพของผ้าประเจียด ที่หลวงพ่อทำการปลุกให้ไปแจกทหารที่ออกรบ ข่าวการชนะศึก ของทหารไทย ข่าวการยิงไม่เข้าแทงไม่เข้าไม่ระคายเคืองผิว กับการอยู่ยงคงกระพันของเหล่าทหาร..